Caldo verde to niemal narodowa zupa Portugalczyków. Często można ją spotkać na rodzinnych uroczystościach: weselach czy urodzinach - podobno jest to też najczęściej wybierana potrawa na pierwszy posiłek w Nowym Roku. Wywodzi się z północnej Portugalii, z historycznej krainy o nazwie Minho. Blisko stamtąd do Porto, więc może dlatego podczas tradycyjnego, czerwcowego festiwalu Festa de São João do Porto caldo verde jest bardzo popularne.

Gęsta, kremowa, bardzo sycąca – typowo chłopska potrawa. Tradycyjnie podaje się ją z kukurydzianym chlebem: broa. I tradycyjnie robi się ją z włoskiej kapusty. Okazuje się jednak, że nie wszędzie jest ona tak powszechna jak u nas – na amerykańskich stronach z przepisami bardzo często jako substytut, albo wprost jako składnik główny, podaje się jarmuż. Wśród innych wariacji występuje robienie zupy na rosole lub wprost przeciwnie: podawanie odmiany wegetariańskiej bez chorizo. Tak, czy inaczej: warto przenieść się na zupę do Portugalii, szczególnie w zimny, jesienny dzień! 

Składniki:

- około 400 g  włoskiej kapusty, najlepiej tylko zielone liście 

- 4 średnie ziemniaki 

- 1 cebula

- 2-3 ząbki czosnku

-  200 g kiełbasy chorizo

 - sól, świeżo tłuczony pieprz, oliwa z oliwek, woda

- siekana zielona pietruszka

Wykonanie:

1. Kapustę podzielić na liście, umyć i osuszyć. Zwijać po kilka jak roladę i drobno pokroić w paski. 

2. Obrać ziemniaki, cebulę i czosnek. Ziemniaki i cebulę pokroić w większą kostkę, czosnek bardzo drobno posiekać. Wszystko przełożyć do garnka, w którym wcześniej należy rozgrzać 3 łyżki oliwy. Smażyć przez 5 minut, mieszając od czasu do czasu.

3. Zalać warzywa w garnku około 1,5 litra wody i gotować do miękkości, a następnie zmiksować blenderem – można zrobić to niezbyt dokładnie ;)

4. Dodać pokrojoną w paski kapustę i chorizo pokrojone w plasterki, wymieszać i gotować na małym ogniu przez około 15 minut. Doprawić sola i pieprzem,

5. Podawać gorącą, posypaną natką pietruszki, skropioną oliwą, najlepiej z chlebem kukurydzianym  :) 

Żródło: Portuguese Cooking, red. Patrizia Chirichigno, 2009