Nie wiem czy moja Babcia podejrzewała w 1966 roku, zapisując skrzętnie przepis na Placek Lubelski w zwykłym zeszycie w kratkę, że kiedyś będę go piekła właśnie w tych okolicach. Kartkując jej stary, poplamiony od ciągłego używania brulion, który założyła z okazji Kursu Gotowania i Pieczenia w ramach miejscowego Koła Gospodyń Wiejskich, a później uzupełniała o kolejne przepisy, znalazłam recepturę na to ciasto zaraz obok "sernika tortowego bez ciasta" i czekolady robionej na egzotycznym teraz ceresie.
Grudzień wygrywa u mnie w kategorii "miesiąc z piekarnikiem". A w podkategorii "najchętniej podejmowane czynności kuchenne uwzględniające piekarnik" - zdecydowanie przodują ciastka, ciasteczka i wszelkie drobne wypieki, które można umieścić w uroczych, świątecznych puszkach, tylko po to, by zaraz je z nich wyjąć ;) Nie inaczej jest z tymi kruchymi ciasteczkami z dziurką.
Zakochałam się w Lasach Janowskich. Zupełnie nie rozumiem, dlaczego wcześniej nas tam nie było. Spacerowaliśmy po czarującym rezerwacie przyrody Imielty Ług, ale miejsc, które chciałabym odwiedzić w tych lasach jest o wiele więcej. Na pewno jeszcze tam wrócimy, a na razie chodźcie zobaczyć, co nas zachwyciło :)
W kategorii najczęściej odwiedzanego przez nas parku narodowego Poleski wygrywa bezapelacyjnie. Bywamy tam kilka razy w roku, o różnych porach i na różnych ścieżkach. Tydzień temu wybraliśmy się sprawdzić, czy bagna na Czaharach – najnowszej z dostępnych tras przez największe torfowisko PPN – to są, czy już wyschły. Chodźcie z nami sprawdzić :)
Winogrona co roku dostaję od pana Konstantego, Sąsiada. Ciemne, olbrzymie, bardzo słodkie. Pan Konstanty ma dziarską osiemdziesiątkę, wielką życzliwość dla ludzi i działeczkę. Na działce ma wspominane, dobre winogrono - choć w tym roku narzeka na pogodę, która nie da takich obfitych zbiorów jak w roku ubiegłym. Część owoców po prostu od razu zjadamy, trochę gubiąc te małe pesteczki, a dla części szukam jakiegoś ciekawego przepisu. W ubiegłym roku powstały słoiki z winogronowo-cynamonowym kompotem, w tym roku przepis znalazł mnie sam, wyświetlając się przedwczoraj wśród polubionych na fb stron. Jak nic miły gest Pana Sąsiada (jeszcze raz bardzo dziękuję!) i internet - od czasu do czasu pozwalający znaleźć coś wartościowego - połączyły się w odpowiednim czasie :)
